sábado, 1 de octubre de 2011

Me pierdo entre las palabras, los lamentos, los sueños que invadiste, conquistaste y no logré visitar, de los versos que te escribí y nunca me dejaste entregar, de las mañanas  sonrojadas ante tu mirada y mis sentimientos, ante las palabras en las que me pierdo.
Yo quería correr, tu obviabas mis sueños, yo soñaba contigo, tu dormías al abrigo de mis deseos, de las miradas que te lancé como un misil, de los calores de Abril, de las caricias que no recibí, del amor que deseaba entregarte, de los besos que soñé robarte, de las madrugadas que a tu lado pasé, de las mañanas que a tu lado jamás despertar logré..

domingo, 25 de septiembre de 2011

Lloraré cuando no te vea, por el miedo a verte, por el no tenerte, por no tener la culpa de no acercarme, de besarte, de amarte y no quererte.

sábado, 24 de septiembre de 2011

viernes, 23 de septiembre de 2011

Y cuando el amor no llega a cubrir tus necesidades, quiebra los sueños, destroza corazones. Dibuja una sonrisa en tu rostro, alza la vista, camina hacia el frente, corre tras la pista. Intenta saborear las mieles de la derrota, esperando encontrar la dulzura de la victoria tras la carrera del azar. Sigue mi ritmo, a tu paso, vagando por el suelo que yo un día ya he besado. Sufriendo por un amor no correspondido, por una esperanza sin abrigo. Calor, cuando te acercas, cuando tus pechos alumbran mi camino hacia tus piernas. Cuando la noche te presenta, radiante, preciosa, una diosa.

lunes, 19 de septiembre de 2011

Las calles descansan, mi mente no, tu sí. La frialdad que ellas presentan y tu atesoras. La calidez que ellas presentan y tu me robas. Esos ojos que me enamoraron de mediatarde, esos labios que desee, soñando con catarlo de medianoche como si no hubiese ayer.
Locura de medianoche, trastorno del sueño, pensando en tus reproches. O los míos, los que nunca conseguí reprocharte. Esos que no merecía y tu me brindaste. Esos que mi mirada, quebraron, y eso, mientras yo te amaba como si fueras la mujer de mis sueños
Combino medidas, el deber de no querer, la necesidad de amarte, el porque de perseguirte, y el sin sabor de no probarte. La desdicha de tus besos, y el calor de tus versos, el amor entre lineas, las palabras mal medidas.
Camino de día, vislumbro sueños a tu medida, canciones de amor de despedida, siluetas de chicos que desearias, tumbonas de playa sin su sombrilla
Vivo la vida, con los sufrimientos del deseo de compartirla, con los dolores de las caricias, del amor no correspondido, de los besos de media noche que te inventas, de la luz de la luna alumbrando penas.
Te quise, te perdí, te bese, fui junto a ti. Te abraze, en mis brazos te envolví, te susurre al oído todo lo que por ti había sentido. Te dibuje una rosa en tu piel, aquella noche, contigo, tu, yo y el te.

sábado, 10 de septiembre de 2011

Un color, azul como el mar. Un sueño, volver a triunfar. Años en el infierno semejan una eternidad. Dificultades, incompresion, desamor, todo por sufrirlo. Camino largo, empedrado, incovenientes al avanzar. Ahora que estamos tan cerca, ahora que podemos soñar, no nos robéis la ilusión, pensar un poco más allá. Llevar esa camiseta pensando en las miles de almas que cada noche te alentan, esos miles de fieles que sufrieron a cada paso, en este largo camino. Muchos se quedaron en la gloria, pero otros muchos te acompañaron hasta ahora. Sigue no pares, sufriremos hasta el final. Ponerle huevos, juntos vamos a ganar!

miércoles, 13 de julio de 2011

Mañana desfigurada, ocho soles en cada manzana, despertadores arruinando sueños, camas perdiendo color, lavabos despejando legañas, cabeza resacosa, alcohol de madrugada. Cafe en taza, calcetín apretando, la calle te espera, la mañana arranca. Sonrisas invisibles, mala hostia en cada esquina. Oficinas que mueren de asco, mientras las secretarias rompen corazones a su paso. Todo se acabo, me muero por robar mis sueños, por malgastar mi corazon tras entregartelo y ver como lo tirabas a un rincon
Cuando vivia en tus habitaciones, dormía en tus calles, correteaba por las farolas, veía fascinado como tus edificios alumbraban la ciudad, contemplaba la lujuria en los burdeles, el amor en los prostíbulos, el glamour en los teatros. Desfiguraba sombras a cada paso, dibujaba estrellas con la mirada, contaba errores mientras los bigotes de los señores perdían billetes que volaban sobre las aceras ante el malestar de las fachadas. Vecinos sucios, señoras elegantes, niños con granos, monumentos perdidos, pisadas húmedas, calles mojadas, sueños en cada esquina.. Despojando al malo de su fusible, abrigandonos a medianoche, susurrandote al oído la canción, silenciando el mundo con nuestro amor, absurdos pensamientos los de un servidor..  Cuándo eras niña no te conocía, las paredes de tu habitación más de mil veces ser he deseado, incertidumbre del mañana, oscuridad en mi deseo, tu vacío en mi cama.. Un grito que emitir, fuego ante ti, ausencia de pecados, aprendizaje constante, heridas en lo ajeno

miércoles, 29 de junio de 2011

Anoche vendería el alma al diablo,
anoche le contaría mi vida aun mendigo,
en él buscando cobijo.
Anoche todo había cambiado,
anoche todo giraba hacia otro lado.
Ni la mitad de feliz que hace unos días,
el doble de desdichado hacia la proclividad.
Entre las sombras buscando tu mirada,
por la ventana buscando estrellas.
Pensando que en alguna tu id estará,
que aunque no lo quieras, mi amor notarás,
que la noche nos abrazará,
tu estrella alumbrará
y la noche juntos lograremos pasar.

sábado, 18 de junio de 2011

Esperaba o momento, camiñaba sen rumbo, de aquí alí e tornando alá. Entre tantas, camiñaba sen rumbo, pensando no que a noite traería. Se contigo, con outra ou con alguna, a remataría. Así como chegou, foise. Case sen percatarme, chegou, e sen avisarme, deixoume. Todo corría mentres eu alí seguía, sen saber con que misión, no medio da noite entre miles, millóns, de mozos alocados sen consideración.

jueves, 16 de junio de 2011

Tan preciso como opcional, tan intenso como breve, tan verán coma o tempo o permita.
Dormiremos na rúa, faremos fogueiras na cantina; e cando remate a noite, cando a sangre ferva en alcohol, gritaremos xuntos todolos sonos que esta puta vida non nos deixou cumplir. Todolos lamentos que cubriron esa mente durante meses, por todalas festas que non disfrutaches, por todolas balas que non vaciaches.
E cando o sol ameaze con alumear o camiño, sairemos da realidade, xuntos tentaremos acadar o culme da nosa mocidade.

lunes, 13 de junio de 2011

Nubes de cristal,
calles mojadas y sombras en la ciudad.
Nieve en la terraza, inocencia en la avenida.
Sigue tu camino, no veas la vista atrás,
sigue luchando aun a riesgo de no triunfar.
Caballeros que tienden su mano, putas que no ejercen,
el despertador suena, el día amanece.
Es de día, se hizo de noche,
esperando en la calle por tus reproches,
soñaba con que me ignorases una vez más,
vuelves a pasar de mi y te vas.

Sigo esperando que te centres,
que le des alas a esta inocente locura,
que me dejes soñar con tu figura.

Dormir a tu lado,
mi destino,
verte sonreir,
el camino.

Deja de dejar de mi,
quiéreme sin quererme evitar,
pasa sin de mi pasar.

Por min e todolos meus compañeiros

Por Iverson, polos Sacramento que tan ben representou Stojako nestes PO, por Nash, por Petrovic, por miles de xogadores que nunca virán cumplido o seu sono de lograr un campionato da NBA. Grazas Dirk
11 meses despóis, logo dunha tempada chea de ilusión, un penalty devolveunos a realidade. Esa na que todavía non creo estar. O partido do Sábado tan só foi o culmen a un ano cuberto de altibaixos. Xustificados ou non, o certo é que logo de estar por moitas semanas na gloria, pouco a pouco fumos dependendo do resto. Inxustos 120 minutos que nos roubaron un sono. Un sono que ocupou a miña mente durante todo-los días na última tempada. Foron sucedendome millares de cousas, pero como decía aquel, mentres eu tan só esperaba poder disfrutar do regreso do meu equipo a máxima categoría. Agora que xa non é posible, tan só queda esperar. Ate cando non o sabe ninguén. Este ano estaba todo máis preto que nunca. Dende que renovei o abono fai agora máis de ano e medio, ate a pasada semana, tivan fé cega en que este sería o ano, e o grupo que nos tornaría levar o máis alto. Un penalty foi o culpable de todo. Ou tal vez dous. Ou tal vez un partido. Ou incluso varios foron os culpables do erro. Xa non se pode tornar atrás. So queda ver hacia o futuro, coa misma esperanza que tiña fai dúas semanas e tentando non pensar no ocurrido fai unhas poucas de horas. Nada que reprochar. Grazas a todos por deixarme soñar durante meses e meses. Grazas Celta

sábado, 11 de junio de 2011

Tes 88 años. Xuntos tan só levamos 17. Tardei 71 anos en atoparte. Non recordo que foi o que fixen ate entón, pero dende que iso ocorreu, teño que decir que non podo vivir sen ti. A primeira vez que fun a túa casa, habería ter 4 anos. Pouco sabía de ti ate entón, pero aquel día todo trocou. Nestes 17 anos, creo que puiden disfrutar plenamente dos contrastes que o destino che ofrece. Ao principio creía que dende que estabamos xuntos, todo ía na correcta dirección e que ninguén sería quen de facelo cambiar. Chegamos a ser os máis grandes, a por a media Europa os nosos pés, a que o noso nome soase forte en calqueira recuncho do vello continente. Visitamos grandes templos, algúns máis pequenos, pero houbo un tempo en que todos caían conquistados, ante o noso paso. Logo, cando xa estabamos tocando o ceo case coma nunca, todo se viu truncado. Un empurrón e caimos no foso. Bueno, o mal non foi de todo grave, un aniño tardamos en recuperarnos. Creíamos que fora suficiente, e que aprenderamos daquel sufrimento. Pero nada, dous anos máis tarde e o empurrón definitivo, tornaría facernos merda. 4 anos despóis, o temos moi preto outra vez. Cando xa estabamos case no olvido de todos, o alento chegou para agarrarnos ao último peldaño que nos saque do inferno. Custará, pero a nosa ilusión é a mesma ou maior, que a que tiñamos cando íamos por Europa aplastando a uns e a outros. Agora o obxetivo é moi distinto, pero o resultado ha de ser o  mesmo. So pensamos nunha cousa, e non pararemos ate lograla. Ate a vitoria sempre!

martes, 31 de mayo de 2011

"Ver el sol"

Y si la luna no me deja ver el sol, saldré a a buscarlo a algún lugar, saldré a buscarlo a algún lugar, saldré a buscarlo día y noche sin parar
Primero te seguí, te busque, incluso podría haber hecho que fueses tú la que llegases hasta a mí, pero así la aventura me semejaba mucho más emocionante. Allí estabas, sola pero acompañada, en una tarde soleada. Ilusionado durante el camino de vuelta, los dos solos, miradas desde la distancia, velocidad en el caminar, calles solitarias. Ya en el hogar, todo ocurrió muy de prisa. El verdadero motivo de tu reclamo no pude disfrutarlo, ya no olías como decían. El sinsabor y la desilusión coparon mi mirada. Poco a poco te fui degustando, tan atractiva como siempre, tan rica como nunca.

"Bra"

Ahora que ni sientes ni padeces. Que te ríes de la vida. Que un llanto no deja de ser una tontería. Aprovecha, disfruta. Tiempos peores vendrán. Abrázate al presente, recuerda tu pasado y planifica el futuro. La vida corre, viene y se va. Camina ahora que estás a punto de empezar

"Dime ya"

Brindando con tequila, durmiendo en la estación. Las luces se apagaron, es hora de decir adiós. Nadie sabe que vendrá mañana, nadie sabe que le espera al avanzar. Una mirada perdida, un corazón de usar y tirar. Un sueño empapelado, con mil canciones de Serrat. Puñalada tras puñalada, la herida se curó. Hoy sigue sus pasos, hoy no ve a su alrededor. Le mostraba el amanecer de la madrugada al despertar. Le decía que no soñaba con volverla a tocar. Luces de bohemia decoran el paisaje. Lo de menos es lo de más, lo de menos es ganar

sábado, 28 de mayo de 2011

"Esta noche seré infiel"

Fue amor, fue deseo, fue ambición. Fueron las ganas de verte campeón. Humillaciones continuas, un sueño inalcanzable. Eso parecía en la distancia, luego el destino nos demostró lo contrario. Por entonces, lo eras todo. Hacías que mi única ilusión fuese verte cada semana, vibrar a tu lado. El tiempo ha pasado, el camino clareó. No hemos tenido rival, nadie ha podido hacernos frente. Como un tiro te dirigiste hacia la cima. Ahora que te encuentras tan arriba, y que parece que nadie te puede hacer sombra, por unas horas te volveré a hacer compañía, te querré como entonces, y juntos volveremos a soñar

"Amor adolescente"


Edad no apta para el amor,
jovenes soñando con volar, 
ganas de disfrutar.
No fue normal, 
como se conocieron. 
Una jodida casualidad del destino.
Eso da igual, ya no volverán a ser extraños.
Noche tras noche, un mismo sueño, 
que ella le dirigiese palabra.
No era necesario un te quiero, 
para que él se fuese feliz a dormir.
Ella, con otras ideas, 
no tenía ni idea de lo que él sufría sin alzar la voz.
Son dos jovenes sin corazón, 
deben aprender que aquello que el destino les preparó,
era el mejor de los sueños jamás vividos

Te animas?


Supongamos que finalmente, te decides a conocerme;  
supongamos que ese día lleve la ropa acorde a tus gustos; 
supongamos que dejaré la timidez de lado y no me comportaré con presión alguna; supongamos que te gusta mi voz; 
supongamos que mi forma de ser, no te disgusta; 
supongamos que aquella tarde será genial, incluso tanto como para recordarla el resto de tus días; 
supongamos que 10 min después de irte, ya tienes ganas de volver a verme; 
supongamos que volvemos a hablar; 
supongamos que me propones volver a vernos; 
supongamos que cada vez te disgusto menos; 
supongamos que algo se mueve en tu interior cuando me hablas; 
supongamos que aquello comienza a ser algo más que una simple amistad; supongamos que nos animamos a darnos el primer beso; 
supongamos que la pasión nos lleve hacia algo más; 
supongamos que las semanas pasan, y cada vez deseas estar más conmigo; supongamos que todo comienza a coger sentido; 
supongamos que el tiempo pasa y cada día me deseas más; 
supongamos que pasan los años, y sigues a mi lado; 
supongamos que de momento, tan sólo deseo verte por primera vez  : )

Orgulloso de ser galego

Tal vez sexa de xeito inconscinte, pero o certo é que estou orgulloso de ser galego, moi orgulloso. Non só por contar cunha lingua propia, incluso empleada na UE, se non, realmente, por ser parte da mellor nación posible. Váias onde vaias, sexas quen sexas, veñas de donde veñas, sempre haberá un galego esperándote, cos brazos abertos, disposto a tratarte como se foxes un máis da familia, como se che coñecese dende fai décadas. Por isto, polo noso pasado, polo noso presente, e sobre todo, polo noso futuro, estou orgulloso de ser galego.

"Lo siento"

Siento darte la espalda al pasar a tu lado, lo siento si te he defraudado. Siento que este rostro no te complazca, siento que no pases la noche acompañada. Siento no sentirme a tu lado, siento no habértelo dicho. Siento haberme equivocado, siento no haberte hablado. Siento que no hayas sentido en aquel momento todo lo que yo he sentido, siento no haberte abrazado, siento no haber pasado más noches a tu lado.

"Cuando el sol se va"

Cuando el sol se va, cuando el sol se va, horas muertas miran hacia atrás. Un día entero ya ha pasado, años y años a nuestro lado. El mismo lugar, la misma posición, cada mañana sale soñando que se mueve del centro de mundo. Tan sonriente, tan cargado, horas y horas de calor inapagado. La noche ha llegado, la Luna le saluda. Sonríe y se va, por la otra punta. La noche ha llegado, nadie le echará de menos, se esconde por unas horas, llorando por no haberse movido. Horas a la espalda, de trabajo incomprendido, atados a él, quisiera no haberlo sentido
Y si al volver, giras tus ideas, porque no ves, correr a los inviernos. Deja de andar, y acelera tus pasos, animate a correr, o deja de intentarlo. Dibuja una sonrisa en tu cara, las sombras te persiguen despiadadas; da otro trago, pega la vuelta, que la noche no te pille pensando en ella. Acelera tus pasos, intenta correr, el tiempo lo hace te persigue, hoy pretendes ganar o perder. Dibuja huellas en la pared, acaricia sus intrigas, corre y olvidate de ella al doblar la esquina.
Todo ha pasado, unas horas y ya casi lo has olvidado. Momentos fatales, mente que se desvanece, piernas que pesan, cuerpos que ceden. Un olor indescriptible, cargado de fortaleza y arrogancia, el hilo que te une a la realidad. Un único pensamiento, que no llegase aquel momento, luego todo pasó, amabilidad y decoro fueron lo peor. Caricias del subconsciente, despertadores en forma de colonia. Noche puta, noche de insomnio
Y si aquella noche todo hubiese acabado? Y si la conversación que tenemos pendiente, nunca se hubiese podido llegar a realizar? Por si acaso, te suelto lo clave, y es que fuiste en la primera chica que me fijé de todas cuantas había. Tal vez la distancia fue clave, pero lo fuiste. Luego ya la cosa no siguió, pero el primer día me vine para casa muy ilusionado, y en gran parte era por ti. Por eso comprenderás, algún día, que en cuánto supe de la noticia rompí a llorar. Fuiste y serás siempre la primera de aquel lugar

"Prados de soledad”

Prados de soledad. Camino de un sueño, buscando soñar lo soñado.. Vivían sin mirar atrás, sin un pasado que olvidar. Prados de soledad. Durmiendo en la terraza, viendo el amanecer de madrugada. Su pupila no contemplaba los sueños que la mente dibujaba. Prados de Soledad. Camino de un futuro mejor, viendo un presente en la próxima estanción. Lágrimas desamor, jubilo de la pasión. Niños durmiendo en su habitación, mientras la ciudad se viste para la ocasión. Prados de soledad. Un futuro en el retrovisor, una chica en el balcón. Mil noches de soledad pintan el prado en la ciudad...

“Celta"

Un color, azul como el mar. Un sueño, volver a triunfar. Años en el infierno semejan una eternidad. Dificultades, incompresion, desamor, todo por sufrirlo. Camino largo, empedrado, incovenientes al avanzar. Ahora que estamos tan cerca, ahora que podemos soñar, no nos robéis la ilusión, pensar un poco más allá. Llevar esa camiseta pensando en las miles de almas que cada noche te alentan, esos miles de fieles que sufrieron a cada paso, en este largo camino. Muchos se quedaron en la gloria, pero otros muchos te acompañaron hasta ahora. Sigue no pares, sufriremos hasta el final. Ponerle huevos, juntos vamos a ganar!

“Tu y yo, la estación”

Un domingo en la estación. Tu, yo, miradas, solos los dos. Sentir tu calor desde la distancia, perdición. Sentirlo todo sin sentir nada, pensar que pensabas tras aquella mirada. Cientos de seres, dos personas. Verguenza, nostalgia, sigo sin encontrar la palabra. Te recuerdo es inmenso, tu sonrisa un lamento. Unos instantes, una eternidad., que daría por volver a empezar. Sentirte otra vez, los dos solos, cara a cara. Te amo, y no sé como te llamas
Mirada piadosa, mirada felina
Mañanas de deseo, en los pasillos del conocimiento.
Habitaciones de sabiduría, niñas quinceañeras,
sed de primavera, viento de primera hora.

Dejalo todo, párate a pensar. En el fondo igual no es tanta locura,
igual el destino nos puso en el camino para ambos triunfar.

Y si en 10 años estamos en un parque, con 2 criaturas
y si la luna nos abriga del frio de la noche,
y si el sol nos enciende ante el calor.

Tranquila, siéntate, piensa que todo puede ser,
yo también anoche te odié.
La madrugada me endulza,
y a cada mañana te amo más que la jornada anterior.

Tranquila, nadie te querrá más que yo,
no me importa que mi corazón siga a oscuras.
Déjame reirme de todo y de ti,
quiero verte y sonreir, pensar que soy feliz así.

Molinos de ciudad, soñaba con no ver la vista atrás
correr de día, soñar de noche, ver el mundo girar sin derroches..

SOla en la distancia, clasismo sin esmero,
posición privilegiada, oteaba desde el cielo.

Santas de media noche, reinas de media-luz,
calles mojadas escuchando el rum-rum.

Molinos de ciudad, un único destino,
no más gente llorando, sin casa, sin abrigo.
Molinos de ciudad, un único sueño,
no ver la vista atrás, no ver lo incorrecto.
No encontraba nada, tras aquellas gotas que contemplaba desde el mirador.
 Lluvia rozando su razón, sueños de hormigón.
Vida animal, dibuja sonrisas enmedio de la naturaleza.
En sucios charcos, corretean sus deseos, deseos de ciudad.
Vida animal, salta a través de los papeles de la soledad.
Riendas atan, cabos anudan, camino de gigantes oteando la sociedad
Gota de agua sondeando sus pupilas, agua. La naturaleza aportando el verde a su vida, dejarle disfrutar del día a día.
Vida animal, devuelve tu cantidad de vitalidad

 Futbolin. 22 jugadores dentro de un cajón de madera, 8 empuñaduras, 4 fieras.
Deporte de bar, de los pocos que se puede condimentar con birra y cigarro
Con paredes, remolino o sierra, eres un sucio, con un gol el rey del mundo entero
Resistencia no es necesaria, concentranción y muñeca son las palabras.
Chapa tras chapa, las horas pasan, la noche cae, tus amigos te acompañan

Hay un lugar donde todo puede pasar,
 dicen que la ficción oculta a la realidad

Tu cuerpo acomodado, tu mente relajada, a un paso estas.
El mejor mometno del dia llega, el mundo de los sueños te espera

Recuerdos ficticios, historias memorables.
En unos segundos puedes ser el rey del mundo o vivir de mendigo.
Todos ellos con un mismo final, la cruda y dura realidad

Cada día una nueva historia, un nuevo guión.
Mejor momento del día, la cama suele ser la guía, un despertador el final.
La ciudad duerme, las calles lloran, las gentes no las acompañan en estas duras horas.
Tristes como cualquier ser humano, esperan la llegada de un nuevo día
Saben que el sol volverá a salir y repletas estarán, mientras tanto piensan en los problemas de la sociedad.
Los niños ríen, y juguetean como siempre, los mayores lloran más que nunca. En la intimidad eso sí, no tienen el derecho de ensuciar a nuestras juventudes.

El sol asoma, las calles sonríen, los nenes corretean, los mayores se lamentan, 12 horas de miedo y dolor, de pisadas sin corazón.

La noche llegará, y las calles volverán a tener esa vital y necesaria tranquilidad, tiempo en el que reflexionan sobre la sociedad
El tiempo pasa y no puedo hacer nada,
la vida caminaba ahora corre desflechada.

Los días son segundos en mi reloj, la noche el mejor consolador.
Hazme un hueco en tu día a día, promete convertirte en la parte más importante de mi vida.
Coje las riendas de mi vida, quiero dejar de ser un alma perdida

Prometo abrazarte cuando tengas frio, besarte cuando caiga la noche y por supuesto con mi cuerpo envolverte.
Deseo tenerte a mi lado
Sin ti las noches son eternas y el miedo máximo.
Déjame susurrarte el oídocuanto te quiero.
Necesito despertar a tu lado, decirte una y mil veces que me he enamorado
Y en esta tarde de primavera
déjame ver la luna
dicen que va a ser más bonita y grande que ninguna

Y ?, acompañame a ver la luna
dicen que te quiere disputar el título de reina de las noches

Aunque la batalla la tenga perdida
dicen que hoy se va a vestir de gala para los dos
dicen que si me acompañas
nos fundiremos en un unico ser
brillará para él, más grande y bella que nunca

Tómame la mano, no tengas miedo
déjame que te vaya acariciando el pelo,
la noche nos espera, y como te prometí
la luna más grande y bella que nunca

Porqué no ir a donde he vuelto,
porqué no volver a donde hemos ido,
dormir, soñar, durante el camino,
cojer la maleta y zarpar, a un nuevo destino.